Infectieziekten en antimicrobiële resistentie
Ervaringsverhaal – Pieter
“Ik ben blij dat ik nog kan lopen”
Pieter is 54 jaar en is filantropie adviseur. Dertien jaar geleden raakte Pieter besmet met een multiresistente bacterie nadat hij was geopereerd in een buitenlands ziekenhuis. Deze bacterie veroorzaakte zorgelijke wondinfecties met blijvende schade aan zijn rechterknie.
In augustus 2010 is Pieter op zakenreis in Israël wanneer hij terecht komt in een heftig auto-ongeluk. Omdat hij precies op de plek zat waar de auto frontaal tegen een ander voertuig botste, raakte hij ernstig gewond. Pieter werd opgenomen in een Israëlisch ziekenhuis waar hij kunstmatig in coma werd gehouden en geopereerd aan zijn rechterbovenbeen, hand en diverse open wonden. In dit ziekenhuis raakte hij besmet met een multiresistente bacterie, bekend als Klebsiella pneumoniae.
“Het was een behoorlijke puzzel voor de zorgmedewerkers”
Slechte hygiëne
Klebsiella pneumoniae is een bacterie die in Israëlische ziekenhuizen veel voorkomt en dodelijk kan zijn, vooral voor mensen met een kwetsbare gezondheid. De besmetting was waarschijnlijk het gevolg van de slechte hygiëne in het ziekenhuis. “Mijn familie vertelde mij dat op de muur van de IC nog het bloed van de vorige patiënt te zien was. Ook kan ik mij herinneren dat er dagelijks een medewerker mijn kamer kwam schoonmaken met een dweil die grijs was van de viezigheid en die ook voor andere kamers en de gang werd gebruikt.”
Twee maanden isolatie
Eenmaal in Nederland blijkt wat de impact van de bacteriële infectie is geweest. Omdat Pieter 33 botbreuken had, moest hij vaak geopereerd worden. Wat zijn behandeling echter extra complex maakte was dat de resistente bacterie een ontsteking veroorzaakte rondom zijn rechterknie, waardoor zijn operatiewonden niet heelden. De bacterie kon zich goed nestelen dankzij de titanium platen en pinnen die waren aangebracht om zijn botten bij elkaar te houden. “Het was een behoorlijke puzzel voor de zorgmedewerkers. Zo moest ik vier maanden lang geïsoleerd verpleegd worden en zijn erbovenop de reguliere operaties ook nog zes operaties uitgevoerd om de ontsteking in mijn knie tegen te gaan. De artsen maakte zich zorgen dat de bacterie ook op andere plekken in mijn lichaam ontstekingen zou veroorzaken en de mogelijkheid dat ik mijn been zou kwijtraken was heel reëel.”
Grote impact
Los van de fysieke klachten, was deze periode ook mentaal zwaar. “Ik ben er altijd best nuchter onder geweest, maar de onzekerheid was groot en de bacterie was een extra risicofactor.” Maar ook de emotionele impact was groot voor Pieter en zijn familie. “De eerste paar dagen na het ongeluk bestond er een redelijk grote kans dat ik zou komen te overlijden. Onze kinderen waren toen nog erg jong. Het was voor hen zeer verwarrend en verdrietig dat ik vijf maanden niet thuis was en dat er veel onzekerheid was over mijn gezondheid.” Wat wel een fijne ervaring was voor Pieter was de zorg die hij in Nederland heeft ontvangen. “De artsen en andere zorgmedewerkers in het ziekenhuis en revalidatiecentrum hebben goed werk verricht en het was duidelijk dat ze erg geïnteresseerd waren mijn casus. Zo heb ik zelfs nog in mijn ziekenhuisbed vooraan de collegezaal van het AMC gelegen omdat mijn arts graag wilde dat ik mijn verhaal vertelde aan zijn eerstejaars geneeskundestudenten.”
Kwetsbaar
Inmiddels is het 13 jaar geleden, maar de gevolgen van de bacteriële infectie zijn nog steeds zichtbaar. Pieters rechterknie blijft kwetsbaar en af en toe voelt deze pijnlijk aan. Pieters geliefde sporten zoals skiën, hardlopen en schaatsen kunnen niet meer en hij vermijdt andere risicovolle activiteiten. Desondanks is Pieter positief. “Na wat me is overkomen, ben ik allang blij dat ik nog kan lopen.”